Zelfs met een nieuwe bezetting klinkt de Amerikaanse indieformatie Real Estate op zijn vierde album In Mind nog steeds hetzelfde als op zijn debuut acht jaar geleden. Of dat nu een goede of slechte zaak is, is niet enkel een kwestie van smaak.
Zelfs met een nieuwe bezetting klinkt de Amerikaanse indieformatie Real Estate op zijn vierde album In Mind nog steeds hetzelfde als op zijn debuut acht jaar geleden. Of dat nu een goede of slechte zaak is, is niet enkel een kwestie van smaak.
Op 9 mei gaat de Princess Margriet Award, de belangrijkste Europese cultuurprijs, voor het eerst naar een Belg. Niet naar Jan Fabre of de broers Dardenne, maar naar… Luc Mishalle. U kent hem niet? Als saxofonist en bezieler van de Brusselse club MET-X zoekt hij al ruim dertig jaar naar een nieuwe stedelijke muziekcultuur. De jury prijst Mishalle voor zijn artistieke betrokkenheid bij politieke en sociale verandering. ‘Maar zelf heb ik nog nooit gezien dat cultuur écht iets kan veranderen op politiek vlak.’
Dankzij Berlijns bruisende underground zijn weinig plaatsen zo hip als de Duitse hoofdstad. Toch voelt Brooklyn-resident Andrew Savage van Parquet Courts er aanvankelijk weinig voor. Dolend door de onderbuik van de stad brengt hij in ‘Berlin Got Blurry’ zijn eigen leven in kaart. ‘Guess you’ve got a history but it’s not worth a mention tonight.’
Elk op hun manier zijn Kinshasa en Gaza erg complexe en moeilijke leefomgevingen, die individuen zo beperken dat het leven er op het eerste gezicht volslagen uitzichtloos lijkt. Net daar heb ik ‘positieve fatalisten’ leren kennen. Ze berusten in hun lot, maar vinden onder meer in muziek spelen een manier om toch controle te krijgen over hun leven.
In muziek en klankkunst blijft gender-ongelijkheid een onderbelicht onderwerp, terwijl er bij nogal wat kunstenaars – en niet alleen vrouwen – toch vaak verwarring en frustraties rond opduiken. Daarom deden we bij kunstenwerkplaats Q-O2 een brede bevraging naar individuele indrukken en ervaringen van die ongelijkheid, alsook de mogelijke oorzaken ervan. Van dj’s tot operazangers: velen getuigen dat er nog een lange weg te gaan is.
Eind 2013 stelt Paul Van Haver aka Stromae zijn nummer ‘Tous les mêmes’ aan het publiek voor als gast in de laatavondshow Le Grand Journal op de set van Canal Plus. Het blijkt een dubbelinterview: presentator Antoine de Caunes verwelkomt niet alleen Stromae, maar ook ‘sa moitié’, Stromae’s wederhelft of ‘better half’. Letterlijk, zo blijkt.
‘You're in the mood for a dance, and when you get the chance, you are the dancing queen.’ Dat homo's van ABBA houden is niets nieuws. Maar bestaat er zoiets als ‘holebi-muziek’ als genre of stijl en zo ja, hoe mag dat dan klinken? In elk geval gevarieerder dan je denkt!
Op 25 en 26 november organiseren Recyclart en Les Brigittines hun vierde Urban Rituals festival, dat onderzoekt hoe oude muziek eigentijds of zelfs avant-garde kan zijn. DeBuren en AB brachten onlangs drie heren samen die, elk op hun manier, met diezelfde vraag bezig zijn: gambist/vedelspeler Thomas Baeté, luitist Jozef van Wissem en zanger/draailierspeler Colin H. Van Eeckhout. Wat hen aantrekt in oude muziek, is zowel de grote vrijheid als het ‘back to basics’-gevoel.
‘How many people rise and say/“My brain’s so awfully glad to be here/For yet another mindless day”?’ Opstaan en verpletterd worden door zelfbewustzijn. Father John Misty trekt meteen een vaatje paradoxen open op de heerlijk venijnige, even satirische als intrieste pianoballad ‘Bored in the USA’. Er mag gelachen worden, zoveel is duidelijk, al word je er niet direct vrolijk van.
Op 30 juni 2016 maakte Vlaams cultuurminister Sven Gatz de verdeling van de structurele subsidies bekend voor de periode 2017-2021. Zoals verwacht werden – zeker binnen pop & rock – enkele pijnlijke beslissingen genomen. De steigerende reacties binnen de sector waren dan ook begrijpelijk. Maar wat betekenen de gemaakte keuzes concreet voor het Vlaamse muzieklandschap?
Alles wordt steeds duurder, maar de ticketprijzen van populaire muziekfestivals en concerten schoten het laatste decennium wel heel snel de hoogte in. Volgens Herman Schueremans, ceo van Live Nation Belgium, zou het niet om winstmaximalisatie gaan. Waar ligt die sterke klim dan wel aan? En welke rol spelen organisatoren en ticketservices in dit verhaal? Ook populaire artiesten gaan niet vrijuit.
Sinds de verkoop van muziek instortte, nam de live ervaring een hoge vlucht. Vanzelf verschoof ook de kerntaak van de muziekindustrie van het verkopen van platen naar het verkopen van tickets. Die verschuiving duwde niet alleen promotoren, artiesten en ticketservices naar elkaar toe. Zelfs de ooit verguisde secundaire ticketmarkt werd ingelijfd. Plukt de grootste concertpromotor ter wereld, Live Nation, daar nu de vruchten van?
We staan er zelden bij stil, maar ook dance heeft intussen een geschiedenis. Toen elektronica bijna dertig jaar geleden geïntroduceerd werd als alternatief voor traditionele instrumenten, vormde dat de basis voor verschillende vooruitdenkende, functionele muziekgenres die een geheel nieuwe (sub)cultuur in het leven riepen. Ook het historisch bewustzijn over dance is inmiddels danig toegenomen. Het Antwerpse M HKA volgt deze historiografische reflex met de expo Energy Flash, die de rave-beweging terug tot leven wekt. Al is 'leven' misschien niet het juiste woord...
‘I’m the biggest hypocrite of 2015.’ De eerste verbale granaat die Kendrick Lamar het publiek ingooit tijdens zijn memorabele Grammy-performance in februari 2016 laat hij in zijn eigen gezicht ontploffen. Slaat de zelfbeschuldiging op zijn deelname – in gevangenisplunje, handen en voeten geketend – aan het jaarlijkse glittergala van de muziekindustrie? Of snijdt de hypocrisie dieper?