De Vlaamse poëzie lééft, anno 2011. Op allerlei platformen roeren zich bijzonder levendige jonge dichters. Een actieve en productieve generatie geeft het jonge Vlaamse poëzielandschap kleur. Helaas resoneert die nieuwe energie nauwelijks buiten de kleine dichtersgemeenschap zelf. Voor de goegemeente is de poëziewereld een niche. Dat heeft gedeeltelijk te maken met de verminderde aandacht voor poëzie in onze mediagestuurde samenleving. Maar de jonge dichtersgarde die vandaag voor bloei zorgt, lijkt die subculturele positie ook niet problematisch te vinden. Wat daarbij verloren gaat, is een discussie over het belang van poëzie voor iedereen – dus ook buiten de eigen niche. rekto:verso nam poolshoogte en peilde naar reacties.
Zoek
