Fotografie

Signalement: Cairopolis

Cairopolis, het boek bij de gelijknamige fototentoonstelling in de Sint-Pietersabdij in Gent, brengt een wereld in beeld waaraan het wereldnieuws doorgaans voorbijgaat. Vier Belgische fotografen helpen begrijpen dat Caïro groter is dan het Tahrirplein.

 

Het lichaam als oeuvre in Helena Almeida's 'Corpus'

In Wiels loopt nog tot 11 december de tentoonstelling ‘Corpus’, van de Portugese kunstenares Helena Almeida. Daarin is vooral Almeida zelf te zien. Maar waar begint haar lichaam, en waar eindigt het? 

Stil staan

Hoe zou het nog met de rest van de wereld zijn? Ook daar rijst alles omhoog en scheurt alles ooit weer naar beneden. Vooruitgang laat zijn sporen na. Fotograaf Nick Hannes constateert ze met een bijzonder oog voor zwijgende paradoxen.

 

Duivelskunst: het fotografische beeld in crisis

Deels tentoonstelling, deels provocatie: La Boîte de Pandore stelt een andere fotografie voor. Volgens curator Jan Dibbets is fotografie niet een praktijk van beelden-met-een-verhaal, maar een diabolisch medium. In het Musée d’Art Moderne te Paris presenteert hij de geschiedenis van de fotografie ook niet als een logische opeenvolging van periodes en methodes, maar laat hij praktijken uit het heden en het verleden een bron van verwondering zijn voor elkaar. Zo doet La Boîte de Pandore nadenken over de hedendaagse (politieke) potentie van het fotografische beeld. 

 

Meer van hetzelfde – steeds anders

Fotograaf en copywriter Bruno V. Roels (1976) gooide recent hoge ogen op expo’s in binnen- en buitenland. Zijn fotoreeksen waren al te zien in Gallery Fifty One in Antwerpen, op Paris Photo, en recent op Photo Basel. Voorjaar 2017 trekt zijn werk weer naar de internationale beurs AIPAD in New York. Wat is er aan Roels’ sequensen en composities van dezelfde beelden dat zo fascineert? Hoe kan herhaling zo boeien? 

Het dreigt een mooie dag te worden

Uit de hedendaagse landschapsfotografie spreekt een bijna reflexmatige hang naar het unheimliche. Variaties op blinde muren, afstandelijke landschappen onder neutraal-witte wolkenhemels, of (pre- en post)apocalyptische doembeelden. Leidt de hedendaagse kunstfotografie aan ‘schoonheidsvrees’? Vanwaar die angst voor romantische meeslependheid? Zijn we er wel zo zeker van dat de romantiek ons niets meer te bieden heeft na haar besmetting door het fascisme?

 

Boksers, bakkers en Ethiopische daklozen

Dit weekend loopt in het Fotomuseum een dubbeltentoonstelling af van twee fotografen die grandioos falen in hun ambitieuze opzet. August Sander en Jan Hoek willen mensen en dingen glashelder beschrijven zoals ze zijn, en niet zoals ze zouden moeten zijn. Ze pogen de wereld te begrijpen door hem van achter de camera in detail te observeren. Maar zelfs de meest ‘objectieve’ fotografie is nooit neutraal, zo blijkt. 

 

Vluchtelingen voor de camera

Weekblad Knack verkiest het aangespoelde Syrische jongetje Aylan Kurdi tot ‘Mens van het Jaar’, door die ene foto die het symbool werd voor de hele vluchtelingenproblematiek. Wat maakte dit beeld zo anders dan de andere? En heeft het dan ook tot de broodnodige publieke mobilisatie en politieke actie geleid? We kunnen betwijfelen of een beeld wel zoveel kracht bezit, en moeten dus ook de functie en zelfs de bestaansreden van zo’n foto serieus in vraag stellen. Tonen of niet tonen, that’s the questionOnze fotografische blik op vluchtelingen herbekeken.

 

Fotografie als bewijslast in tijden van ongeloof

Le Bal, het door Raymond Depardon opgerichte centrum voor documentaire fotografie te Parijs, viert haar vijfjarige bestaan met een overdonderende tentoonstelling over de bewijskracht van fotografie. Onder het mom ‘zien is geloven’ onderzoekt deze expo de voorwaarden waaronder fotografie als bewijs kan dienen voor misdaad in de breedste zin van het woord. In tijden van breed gedeeld wantrouwen in de waarheidsgetrouwheid van het beeld, komt deze tentoonstelling als geroepen.

 

Het portret in digitale tijden

Nu we allemaal fotograaf zijn geworden, en met onze smartphone voortdurend kiekjes nemen van onszelf en van de mensen om ons heen, had het portret als kunstvorm als eerste ten onder kunnen gaan aan al die digitale concurrentie. Maar wat blijkt: portretfotografie is niet dood. De expositie Faces – European portrait photography since 1990 in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam laat zien dat ze zelfs bezig is aan een heropleving.

 

Een Amerikaanse pastorale

Gelijktijdig met Larry Sultans eerste retrospectieve in het Los Angeles County Museum of Art krijgt de Amerikaanse fotograaf ook een overzicht in het S.M.A.K. in Gent. Sultan was een kind van Californië. Hij wijdde zijn leven en zijn werk aan dat even paradijselijke als verderfelijke stukje Amerika.

 

Foto’s na de feiten

Honderd jaar na ‘de Groote Oorlog’ is oorlogsfotografie alom. Maar nergens zie je gewapend conflict in beeld gebracht worden als in Tate Modern in Londen. De indrukwekkende tentoonstelling Conflict, Time, Photography voert fotografie niet zozeer op als instrument van het geheugen, maar als voertuig van de verbeelding. Op de meeste foto’s is er van het gewelddadige incident zelf niets meer te zien. Je krijgt er alleen de sporen van, nazinderend in het heden. En dat is toch een heel andere manier om over conflict na te denken.

Van glory hole tot romankunst: de neopopart-ster Sasha Grey

Als prille achttienjarige wil de Californische Marina Ann Hantzis op een veilige manier haar seksualiteit exploreren. Ze verhuist naar Los Angeles, verandert haar naam in Sasha Grey en werpt zich op de porno-industrie. 5 jaar en 271 adult films later besluit ze haar carrière als pornoster in te ruilen voor die van kunstenares. In een snel tempo maakt ze naam als actrice, muzikante, dj, fotografe en onlangs ook als romancière. De media smelten voor het product Grey. Eindelijk iemand die in één zin zowel ‘Foucault’ als ‘ass fuck’ laat vallen! Maar hoe artistiek is die Sasha Grey eigenlijk echt?

 

De herontdekking van de fotografie

Binnen de actuele fotografie tekent zich een tendens af die terugleidt naar de kern van de fotografie, als reactie op de overdaad aan digitale informatie die we dagelijks voor de kiezen krijgen. Zo luidt de stelling van Huis Marseille in zijn overzichtstentoonstelling De herontdekking van de wereld, met werk van een groot aantal Nederlandse fotografen.

 

Balzac - Toward the Light, Midnight, Edward J. Steichen (1879-1973)

Filip Claus: Vlaanderen in Aalst

Licht uit het Oosten?

De ondraaglijke lichtheid van Alfredo Jaar

Het FotoMuseum: een pleidooi voor licht

Voortuinen

Signalement: Wat is fotografie?

Theaterfotografie: een onmogelijke kunst

Een gevoel voor energie

Hoe beter de dans, hoe moeilijker te fotograferen

Theaterfotografie is nonsens

De theaterfotograaf als acteur

Een trap in onze weldoorvoede buik

De barsten in het Amerikaanse glazuur

Fotojournalistiek, museale beelden en de lange zomer van de fotografie

Fade away and radiate

'Instant Light. Tarkovski Polaroids'

De oude Belgen

Ronde punten

Angst om schrik van te hebben

De hedendaagse Belgische fotografie in the picture (5)

Het ondenkbare forum van de fotokunst (3)

De hedendaagse Belgische fotografie in the picture (2)

De hedendaagse Belgische fotografie in the picture (1)