Rekto:verso is gelanceerd, de wereld is gered. Zo besloot een wel heel erg gladde radiocommentator na een vlotte babbel over onze eerste kleine. Zo hadden we het zelf dus nog niet bekeken. Hoewel. Aan de hand van het aantal nobele voorstellen dat intussen door onze brievenbus werd geschoven, kunnen we alvast besluiten dat het gat waarover we spraken de afmetingen van een uit de kluiten gewassen krater heeft. Veel teksten, veel vragen, veel discussies, over wat we wel en wat we niet moesten publiceren en hoe dan wel en ook waarom, wanneer, en onder welke vorm. En over wat kunstkritiek nu eigenlijk is, en wat het niet is, en wat het zou moeten zijn. Enfin, discussies zoals die op elke cultuurredactie met de regelmaat van een secondewijzer zouden moeten worden gevoerd.