Bij alles wat ik zie van de beeldende kunstenaar Jef Geys (1935) stel ik me dezelfde vragen, omtrent de wijze waarop het werk behandeld en bekeken wordt, hoe men er persoonlijk, journalistiek of kunstkritisch mee omgaat. Het was dan ook uitkijken naar de artikels en recensies die over zijn laatste tentoonstelling Vrouwenvragen zouden worden geschreven. Duiken opnieuw dezelfde vraagstellingen op? Worden er antwoorden op gevonden? Of raakt de auteur van de stukken in de knoop met iets wat te vaak als ondoorgrondelijk beschouwd wordt?
Zoek
