Dit weekend loopt in het Fotomuseum een dubbeltentoonstelling af van twee fotografen die grandioos falen in hun ambitieuze opzet. August Sander en Jan Hoek willen mensen en dingen glashelder beschrijven zoals ze zijn, en niet zoals ze zouden moeten zijn. Ze pogen de wereld te begrijpen door hem van achter de camera in detail te observeren. Maar zelfs de meest ‘objectieve’ fotografie is nooit neutraal, zo blijkt.
Honderd jaar na ‘de Groote Oorlog’ is oorlogsfotografie alom. Maar nergens zie je gewapend conflict in beeld gebracht worden als in Tate Modern in Londen. De indrukwekkende tentoonstelling Conflict, Time, Photography voert fotografie niet zozeer op als instrument van het geheugen, maar als voertuig van de verbeelding. Op de meeste foto’s is er van het gewelddadige incident zelf niets meer te zien. Je krijgt er alleen de sporen van, nazinderend in het heden. En dat is toch een heel andere manier om over conflict na te denken.
Theaterfotografie? Nooit bij stilgestaan. Jawel, er circuleren beelden van voorstellingen. Die krijgen we te zien in een festivalbrochure of in de krant, bij cultuuragenda’s of recensies, en op de website van gezelschappen. Een enkele keer wordt er een heus fotoboek mee samengesteld. En ja, sommige foto’s zijn onlosmakelijk verbonden met een repertoire, zoals de elegante Rosas-foto’s van Herman Sorgeloos. Maar we hebben er nooit écht naar gekeken.
Al bijna dertig jaar fotografeert Herman Sorgeloos de choreografieën van Anne Teresa De Keersmaeker. Nog nooit, bekennen ze, hebben ze met elkaar over die samenwerking gepraat. Wat ze bij elkaar vinden? Wat een goeie dansfoto is? Het gebeurt gewoon: de een beweegt of doet bewegen, de ander bevriest die beweging weer. En toch. De beelden die de wereld van Rosas te zien krijgt, volgen een paar scherpe principes.
In het theater van de Roovers vormen de foto’s van Stef Stessel een vertrekpunt. Was hij aanvankelijk enkel de scenograaf, al snel ontpopte hij zich binnen het collectief ook tot de ‘huisfotograaf’. Intussen werden zijn beelden zelfs een onvervreemdbaar deel van de voorstellingen. Ze maken van de theaterfotograaf een acteur tussen de andere.