Het kalenderjaar 2003 hebben we intussen uitgezwaaid. Omdat wij hier ten huize rekto:verso niet zo houden van de obligate eindejaarslijstjes, hebben we gekozen voor een lichtjes gewijzigde formule om het voorbije culturele jaar te herdenken: de uiterst subjectieve rekto:verso eindejaarsprijzen. Want prijzen weggeven daar zijn we goed in.
Bert Van Raemdonck las het werk van Dimitri Verhulst. Eerst was hij een grote fan, maar dat duurde niet lang. Met Verhulsts nieuwste boek, Problemski Hotel, is het echter weer helemaal goed gemaakt. Problemski Hotel is waarschijnlijk het beste wat Dimitri Verhulst ooit in boekvorm heeft gepubliceerd. Hij heeft zich uit het keurslijf van zijn schijnbaar autobiografische vertelsels losgerukt, en dat heeft hem deugdgedaan." Welkom in flutopia is een tekst die balanceert tussen boekbespreking en persoonlijk relaas.
Voor zijn film Elephant kaapte filmmaker Gus Van Sant op het filmfestival van Cannes de Gouden Palm weg. Elephant evoceert de uren die voorafgingen aan de slachtpartij in de Columbine High School in 1999. Karen Burvenich bespreekt de film en traceerde vooral veel lege plekken.
Over de laatste Belgische passage van Bob Dylan waren de meningen niet lichtjes verdeeld. De recensent van De Morgen had het over versteende paardenkeutels, in De Standaard heette het dat Dylan een verpletterende indruk nagelaten had. Maarten Van Dyck en Jan van Reusel gaan op zoek naar de manier om over het icoon Bob Dylan te oordelen. Ondertussen schetsen ze zijn verleden.
In het najaar van 2003 werd in een industrieel pand aan het Brusselse Zuidstation een locatievoorstelling gespeeld die gebaseerd was op een lang gedicht van Louis Paul Boon: De kleine Eva uit de Kromme Bijlstraat. Makers van dienst waren Johan Petit en Bart Van Nuffelen van het Martha!tentatief. Tom Van Imschoot wikt en weegt de voorstelling.
Jan Geers heeft lang gewacht op de nieuwe Tarantino. Maar hij is er. Dat Kill Bill een lege doos is, ontkent hij niet. Maar is het een probleem? "Het thema van Tarantino's film zou wraak kunnen zijn. Maar eerder dan een thema lijkt het een alibi om onder te duiken in een wereld van vol bloed en afgehakte ledematen." Meer moet dat niet zijn, vindt Geers.
Niko Hafkenscheid wou een interview afnemen van fotograaf Marco Jacobs, maar dat feestje ging niet door. Nadat Jacobs Hafkenscheids vorige pennenvruchten had gelezen, besloot hij dat hij hem niet meer te woord wou staan. Hafkenscheid heeft dan maar een stuk geschreven over het hoe en waarom van de situatie, en over de positie van de (kunst)journalist.
Toen DBC (Dirty But Clean) Pierre de prestigieuze Booker literatuurprijs won voor zijn schelmenroman Vernon God Little, was dat voer voor een stevige controverse. Pierre stopte immers zijn criminele verleden niet onder stoelen of banken: "Hij was schaamteloos en bandeloos geweest, had mensen bedrogen en had er fortuinen doorgejaagd, hij had gesnoven en gegokt, de wildste en meest ongelofelijke avonturen waren hem overkomen." De media lustten er pap van en de Bookerprijs - normaal goed voor een vermelding ter grote van een postzegel - was plots een hot item. Maar waar gaat dat boek nu over, en is de prijs terecht? Karel Verhoeven gaat op zoek.
Frederik De Preester, medewerker van het Museum Dr. Guislain, schrijft een brief aan een vriend uit Botswana over de tentoonstelling die hij maakt. Onderwerp is de tentoonstelling Geheim Schrift, een selectie uit de wereldberoemde Prinshorn Collectie van outsiderkunst.
Caroline Fransens schrijft over de voorstelling Gevecht mè ne neger die podiummaker Ruud Gielens maakte in podium Antigone. Haar tekst eindigt met een citaat van Koffi Kwahulé over een zebra: "men kan op het wit schieten, of op het zwart, in beide gevallen sterft het beest."
Over sociaal-artistiek werk zijn al oneindig veel gesprekken gevoerd. Karel Vanhaesebrouck en Thibaut Verhoeven vonden dat het hoog tijd werd om de discussie au fond te voeren, én om niet alleen podiumkunstenaars Geert Six en Dominique Willaert ook beeldend kunstenaar Marc Schepers uit te nodigen.
In elk nummer werpt rekto:verso zich in de kontro:verso-rubriek op een heet cultureel hangijzer. Twee tegenstrijdige, ongezouten meningen worden broederlijk naast elkaar geplaatst. Als het niet klinkt, dan moet het maar botsen.
In elk nummer werpt rekto:verso zich in de kontro:verso-rubriek op een heet cultureel hangijzer. Twee tegenstrijdige, ongezouten meningen worden broederlijk naast elkaar geplaatst. Als het niet klinkt, dan moet het maar botsen.