Het blijft een vreemde vaststelling wanneer je discussieert met collega's uit andere cultuursectoren of met kunstliefhebbers in het algemeen: 'Waarom kunnen jullie van de beeldende kunst op jullie tentoonstellingen nu eens niet gewoonweg stérk werk tonen, zonder een vuistdikke handleiding nodig te hebben om begrepen te worden?', of 'Waarom is veel beeldende kunst vandaag de dag zo meta, conceptueel of elitair geworden, en wordt ze enkel nog begrepen door een zichzelf suf rukkend kringetje van door kunst bezeten intimi?' Het zijn veel gehoorde opmerkingen aan ons adres. Ik heb dat nooit goed begrepen, althans niet helemaal: wat bedoelen ze dan met 'te meta', of met 'te conceptueel'?