Na schilderkunst claimde fotografie de 'objectieve realiteit' weer te geven. Later beweerde film dat te doen. Nu PlayStation haar eigen VR-bril klaar heeft, lijkt virtual reality die fakkel weer over te nemen. In de Nederlandse VR-workshop The End of Film werd onderzocht wat dat gloednieuwe medium nu precies is. Staat onze relatie met de 'echte' wereld op het spel?
Hoe nog geëngageerd zijn als kunstenaar van morgen? Steeds weer stuit het debat over de maatschappelijke rol van de eenentwintigste-eeuwse kunstenaar op de tegenstelling tussen autonomie en instrumentalisering, alsof je kamp moet kiezen. Hoe kan een nieuwe generatie kunstenaars die zich wel degelijk meer tot de wereld voelt aangetrokken, zich bevrijden uit deze kritische impasse? En kan je daartoe opgeleid worden?
Weekblad Knack verkiest het aangespoelde Syrische jongetje Aylan Kurdi tot ‘Mens van het Jaar’, door die ene foto die het symbool werd voor de hele vluchtelingenproblematiek. Wat maakte dit beeld zo anders dan de andere? En heeft het dan ook tot de broodnodige publieke mobilisatie en politieke actie geleid? We kunnen betwijfelen of een beeld wel zoveel kracht bezit, en moeten dus ook de functie en zelfs de bestaansreden van zo’n foto serieus in vraag stellen. Tonen of niet tonen, that’s the question. Onze fotografische blik op vluchtelingen herbekeken.