Roel Vande Winkel

Documentaireregisseurs als personages en performers

Hoewel de klassieke journalistieke reportage of fly-on-the-wall-documentaire zeker niet dood is, trekt vooral de performative documentary veel aandacht in recente jaren. Door in hun eigen documentaire op te treden als personage of performer, kunnen regisseurs immers duidelijker en herkenbaarder optreden als creatieve ‘auteurs’ dan wanneer ze braafjes achter de schermen blijven, of zich beperken tot het inspreken van een voice-over.

 

'Napoléon' zien en sterven

Een wereldstad als Londen kent vele attracties, maar op 30 november 2013 was een entreekaartje voor Napoléon, vu par Abel Gance (1927) zonder twijfel ‘the hottest ticket in town’. Vele filmfans waren speciaal naar Groot-Brittannië gereisd om de beroemde klassieker, die eenmalig vertoond werd, eindelijk in volle glorie te aanschouwen.

Signalement: Big Memory: de film is beter dan het boek

Big Memory beslaat interviews met honderdzeventig Belgische cineasten die in het boek elk twee pagina’s toebedeeld krijgen met daarop twee foto’s, enkele filmtitels, een betekenisvol citaat en enkele korte fragmenten uit het gesprek. Als zelfstandige publicatie heeft het boek weinig waarde. De fragmenten zijn te summier om echt iets over de geïnterviewde te zeggen en lijken nogal lukraak gekozen. Het boek werkt daarentegen perfect als smaakmaker voor de eigenlijke interviewreeks op dvd of online.

 

Signalement: Er zit een encyclopedie in je oor!

Het Nederlandse muziektijdschrift OOR bracht dit voorjaar een nieuwe editie van de Pop-encyclopedie uit, de zeventiende al sinds 1977. Ook in Vlaanderen is dit naslagwerk een instituut geworden. Zoiets als het kookboek van de Boerinnenbond, maar dan voor pop. Waarom de muziekliefhebber hier nog steeds wat aan kan hebben?

 

Zoon van een foute vader

Beeldend kunstenaar Koenraad Tinel groeide op in een 'zwarte' familie. Toen de geallieerden in juni 1944 in Normandië landden, haalden zijn ouders geen Belgische vlag boven, maar vluchtten ze naar Duitsland. Ruim zestig jaar later getuigt Tinel over die bepalende episode in een boek én een theatervoorstelling: Scheisseimer

Gorky door Gorki

Luc De Vos is niet meer. Nu rest alleen nog ons archief, zoals dit artikel over Gorki uit 2007: 'In september lanceert de Ancienne Belgique REWIND. In deze concertreeks voeren Belgische groepen hun belangrijkste album integraal uit. Royalty in Exile (1990) bijt de spits af en brengt de The Scabs na ruim tien jaar even weer samen. Dan volgt Gorky (1992). Deze klassieker wordt echter niet door de originele bezetting vertolkt. Diepe waters scheiden zanger-gitarist Luc De Vos van drummer Geert Bonne en bassist Wouter De Schutter. 'Vosje' komt dus met de band die hij na het ontbinden van Gorky oprichtte. Maar kan Gorki Gorky ook tot leven brengen? En vooral: heeft De Vos daar echt zin in?'