Katelijne Goris

Play that funky cube

Happy New Ears is een festival voor nieuwe muziek in Kortrijk en Rijsel, al gaat het niet alleen om muziek. De organisatoren gaan op zoek naar de raaklijnen tussen muziek en andere kunstvormen. Tussen muziek en beeld, bijvoorbeeld. Cubing, een audiovisuele performance, past in die optiek. Het opzet van Cubing klinkt veelbelovend: het collectief Artificiel (met twee mannen als performers) speelt onder het oog van een kleine camera met een Rubik- kubus. Die beelden worden omgezet in klank. 'Via diverse algoritmische processen wordt een scala aan geluiden, van loops tot noise, in werking gezet. De liveprojectie van de verschillende kleurarrangementen van de kubus maakt de interactie tussen kleur, beweging en geluid duidelijk waarneembaar', aldus de programmabrochure. Alleen jammer dat het resultaat niet om aan te horen is.

 

Snuifje jazz, vleugje klassiek

Je hebt zo van die cross-overprojecten waarvan je het resultaat min of meer op voorhand kunt voorspellen. Raymond van het Groenewoud met groot orkest, metallica of Portishead goes symphonic of Hooverphonic met strijkkwartet zijn voor de hand liggende voorbeelden. Bestaande muziek krijgt nieuwe arrangementen, de zanglijn blijft doorgaans hetzelfde en de begeleiding wordt uitgeschreven voor nieuwe instrumenten. Soms klinkt het resultaat verrassend en komen er andere muzikale accenten naar boven. Maar cross-over kan veel verder gaan. Bijvoorbeeld wanneer bestaand muzikaal materiaal niet het uitgangspunt is, maar een pop- en een klassieke muzikant samen een nieuw product maken. Zoals de cd A Love Sublime (2006) van Brad Mehldau en Renée Fleming.

Same same but different

In Azië afficheren lokale reisorganisatoren hun arrangementen als 'same same but different'. Vrij vertaald betekent dat: bij ons dezelfde service als elders, maar net ietsje beter. De muzikale bewerking van Die Entfhrung aus dem Serail door Wim Henderickx is zeer 'same same but different'. Het origineel blijft herkenbaar en toch is het anders.