Twintig jaar geleden beslisten enkele slimme jongens in een pub in Londen om de naam 'world music' te kleven op alle muziek die niet paste in bestaande hokjes. Het muzieklandschap is sindsdien grondig gewijzigd. Door de drang naar exotisme, een relatief beperkt nieuw aanbod in de popmuziek en het stagneren van klassieke muziek en jazz vergrootte de honger van de platenlabels naar een 'nieuw product'. Wereldmuziek dankt er zijn boom van de laatste vijftien jaren aan. Maar wie blijft op zijn honger zitten?
Een subjectieve analyse van een grote wereld.
Zoek
