Pascal Gielen

Centraal staat het werk

Geen kunst zonder het achtervoegsel ‘-werk’, geen samenleving zonder arbeid. Sinds Adam en Eva zijn verdreven uit Eden, is ons hele model op werken gebouwd. Maar net dat fundament gaat vandaag barsten vertonen. Ook in de kunsten wordt werk een steeds schaarser goed, de uitbuiting ervan steeds pertinenter. Met cultuursocioloog Pascal Gielen en kunstenaar Matthijs de Bruijne schuiven we daarom het achtervoegsel naar voren: als kunst werken is, waar is er dan vooral werk aan? ‘De solidariteit tussen kunstenaars is helemaal verloren gegaan: daarom staan ze zo kwetsbaar.’

 

Voorbij de monochronie

Enkele maanden geleden opende het vernieuwde Fotomuseum Provincie Antwerpen. Onder leiding van de Antwerpse architect Georges Baines onderging het gebouw aan de Waalse Kaai een heuse transformatie. De claustrofobische bovenruimte werd opengebroken tot een volwaardige tentoonstellingsruimte. Het museum biedt vandaag onderdak aan een mooi en ruim café, een bookshop en zelfs een commerciële galerie. Het neusje van de zalm is weliswaar de bibliotheek die via een open afrastering publiek zichtbaar is gemaakt. Daarmee wordt de bezoeker met een belangrijke museale functie geconfronteerd, die in andere instellingen veelal achter de coulissen is verscholen. Het bleef echter niet louter bij een gerenoveerd gebouw. De heropening van het Fotomuseum luidde immers ook een nieuw beleid in.