Je merkt het aan grootse herdenkingen als Expo 58, de vele heropvoeringen van lang vervlogen performances of massaspektakels, zelfs het succes van de Fixkes. Vroeger is weer helemaal terug. Frissen we gewoon ons collectief geheugen op, of is er meer aan de hand? Wat zegt die herdenkingsindustrie over onze cultuur? Of zelfs over een mogelijke crisis in de kunst?
Zoek
