In de kunsten hoef je niet ver te zoeken naar de positieve foutencultuur. Die koesteren kunstenaars zowat als hun huisfilosofie. Trial and error is de tweede natuur van kunst. Veel constructiever dan vrolijk koketteren met dat onvermogen is opnieuw op zoek te gaan naar die positieve foutencultuur die de kunsten altijd heeft gesierd. Waar zitten in onze sector de grote mankementen? En wat valt ervan te leren? Hoe vallen ze te keren?