Ooit was 'vooruitgang' de motor waarop de westerse geschiedenis draaide, maar vandaag lijkt dat idee steeds meer te sputteren. Zelfs van de Verlichting wordt te pas en te onpas het einde uitgeroepen. Rest ons dan niets meer dan cultuurpessimisme? Of opent de achteruitgang van de vooruitgangsgedachte onze ogen voor nieuwe manieren om in de tijd te staan?