Dat hij te veel focuste op de daders en de historische context verwaarloosde. Dat hij van misdadigers sterren maakte door hen een podium te geven. Dat hij als buitenstaander oude zaken oprakelde, zonder dat de betrokkenen er zelf om vroegen. Het zijn maar enkele verwijten die de Deens-Amerikaanse filmregisseur Joshua Oppenheimer te verduren kreeg na The Act of Killing in 2012. In The Look of Silence countert hij de kritiek.
Met The Act of Killing voorzag Joshua Oppenheimer een straffe titel voor een nog veel straffere documentaire. De Amerikaanse filmmaker volgt in de film een voormalige killer squad van Indonesische paramilitairen, die hun moordpartijen van weleer opnieuw opvoeren voor de camera. Zelden voelde een documentaire zo surreëel. Maar wat beoogt Oppenheimer precies met deze film, die op het Filmfestival van Berlijn al de Panorama Publieksprijs en de Prijs van de Oecumenische Jury won?