Sébastien Conard

Wat toon ik? 'Patience' of het scopisch ongeloof van Daniel Clowes

Na toppers als Ghost World en Wilson gooit Daniel Clowes nu hoge ogen met zijn nieuwe graphic novel Patience (Scratch Books, 2016). Meer dan ooit zet de Amerikaanse stripauteur daarin een subtiel spel op rond de essentiële vraag: 'wat toon ik?' Nochtans cirkelt deze grafische vertelling om een zeker ongeloof in wat een mens al dan niet kan of wil zien.

 

Echte vlinders in het valse labyrint. Over O Scenario van Jan en Piet Pollet

‘Met deze strip leveren de broers Pollet niet alleen een originele, maar ook een frisse en waardevolle bijdrage aan het (Vlaamse) striplandschap,’ bazuint het persdossier van uitgeverij Bries. En voor mijn part mag u het persdossier best geloven. Nochtans, met zijn postmoderne esthetiek lijkt het stripboek O Scenario wel een artistiek anachronisme. Zoiets had in 1995 moeten verschijnen. Zijn de nineties zo erg terug of heeft de Vlaamse graphic novel een les gemist?

Kids only? 'Meer als het klikt' van Dominique Goblet en Kai Pfeffer

Met hun zowel grafisch als narratief verrassende striproman Meer als het klikt onderstrepen Dominique Goblet en Kai Pfeffer de toenemende maturiteit van het stripverhaal. Een van de vele troeven van Meer als het klikt ligt in de subtiele manier waarop de kindertijd bekeken wordt. Het boek overstijgt zo moeiteloos de historische band tussen strips en infantiliteit.

 

Strips zijn kunst? Hoezo!?

Voor illustrator-cartoonist Brecht Vandenbroucke (VDB) gelden strips zoals zijn eigen debuutalbum White Cube als een ‘kunstvorm’ – lees: ze leven niet meer op gespannen voet met ‘kunst’. Hiermee lijkt de angel uit een oud zeer… Of toch niet? Wat is die ‘kunstvorm’ dan precies?

 

It's not an ocean: echo's in woord en beeld

Het beeldverhaal – in de vorm van strips, graphic novels, prentenboeken of andere – kan men bedrijven als de kunstzinnige co-mix tussen tekst en teken(ing). Natuurlijk is ook film of theater een zaak van woord en beeld, maarde negende kunst spatialiseert en temporiseert deze dimensies op papier, tegenwoordig het vaakst in boekvorm. Het gaat om visuele literatuur waarbij het spel met herhalingen steeds om de hoek loert. Neem It’s not an ocean… van Céline Hudréaux en Geert Ooms: een leesles in zovele echo’s.

Surreëel poppenspel – Over de radicale idiotie van Olivier Schrauwen

In zijn jongste strip, Arsène Schrauwen (Part one of three), zet Olivier Schrauwen een subtiel surrealistisch betoog op, waarmee hij om ’s mensen seksuele ongemak en onze nationale mythes de kinderlijke idiotie van het stripverhaal wikkelt.

 

Over gele negers en zwarte Algerijnen in de nieuwe strip van Yvan Alagbé

Yvan Alagbé, maquisard van de continentale striproman, bundelde recent een aantal kortverhalen rond zijn vaste thema’s: immigratie, onderdrukking en koloniaal verleden. Nègres jaunes et autres créatures werd een van de betere uitingen van het hedendaagse, alternatieve stripgebeuren.

 

Alles voor het oog? Over 'De liefhebbers' van Brecht Evens

Het stripwerk van Brecht Evens wordt sinds enkele jaren in binnen- en buitenland gevierd om de frisse kleuren, de ‘levensechte’ dialogen, de feestelijke verhalen. Ook zijn laatste boek De liefhebbers is een zeer hedendaagse graphic novel. Maar die is klassieker dan hij lijkt. Zeker wanneer je hem leest met de bril van stripkenner Thierry Groensteen, die onlangs een update uitbracht van zijn vermaarde stripgrammatica.

 

Weg met de kneuterigheid? Heden en toekomst van het Vlaamse stripverhaal

Tien jaar lang werkte het Vlaams Fonds voor de Letteren aan ‘de nieuwe Vlaamse strip’. We kunnen tegenwoordig pochen met een boekenrek vol frisse, hedendaagse stripverhalen van internationaal niveau. Maar toch is niet iedereen tevreden met deze generatie stripmakers en de subsidies die zij krijgen. Anderen, zoals striptekenaar Sébastien Conard, vinden vooral dat het wat gekker mag – experimenteler. Hij doet het Vlaamse stripbeleid enkele voorstellen.

 

Debuut buiten proporties. Over Tim Enthovens 'Binnenskamers'

De boekenmarkt heeft zijn voorkeuren qua vorm en inhoud, qua genres en thematieken. Bijgevolg vallen afwijkende stijlen en formaten soms buiten beeld. Nochtans vindt vernieuwing niet steeds plaats binnen de veilige grenzen van de vertrouwde verschijningsvormen. Experiment is nodig, ook wat het boekobject zelf betreft. Het boekontwerp maakt immers wezenlijk deel uit van het beeldverhaal. En dat heeft Tim Enthoven goed begrepen, zo bewijst hij met zijn debuut Binnenskamers.

 

Een knoert van formaat. Over Davide Reviati's 'Etat de Veille'

Graphic novels worden door hun uitgevers graag in een fraai formaat op de markt gebracht. Zo proberen ze de uitgave een aura van kwaliteit te verlenen, de graphic novel een plaats te geven in de literaire canon. Davide Reviati's laatste behoort ongetwijfeld tot die nieuwe canon, en gelukkig niet alleen om de verpakking. Die turf kan cover tegen cover staan met kleppers van Marjane Satrapi of Chris Ware.