Rebekka de Wit

Iets uit het ondergrondse

‘Maar zou je wat jij doet dan als “underground” bestempelen?’ vroeg mijn neef aan mij tijdens een familiedag. Het was een neef met wie ik nog nooit echt had gepraat (er zijn veel neven). Het was het einde van ons gesprek, waarin hij eerst had gevraagd wat ik deed en ik vertelde dat ik theatervoorstellingen maak. Hij begon toen van alles op te sommen waarmee hij het zou kunnen vergelijken, omdat hij nog nooit naar een voorstelling was geweest. Zoiets als Hazes? Anne? Youp van ‘t Hek dan? Televisie? Film?

 

Waakhond

Onlangs lag ik in een rivier in Frankrijk. Ik lag op de rand van een dammetje en onder mij stroomde water door. Ik steunde op mijn ellebogen en keek naar mezelf. Ik staarde naar mijn buik, had bijgedachten die me zo dwars zaten dat ik niet doorhad dat er vissen aan mijn voeten zaten te knabbelen. Ik keek naar mijn benen, die licht gaven in de middagzon, maar was blij dat ze in deze houding mooier leken dan ze in werkelijkheid waren. (Ondanks het feit dat ik mezelf niet kan zien, dat ik niet weet hoe ik er werkelijk uitzie, blijf ik vreemd genoeg toch het woord ‘werkelijk’ gebruiken in relatie tot mijn uiterlijk.)

Rustig vallen

Iemand vertelde mij ooit dat Chinezen, in tegenstelling tot westerlingen, een circulair tijdsbesef hebben. Ik wist niet eens dat er tijdsbesef was. En dat het kon verschillen van cultuur tot cultuur.

 

Keizerpinguïns

‘Ik ben bang dat we elkaar kwijtraken’, zei een vriend tegen mij.

 

Bitter en Zoet

Onlangs heb ik een Bouquetroman gekocht.

Een vriendin van mij, die al heel haar leven aan haar intelligentie lijdt en sinds een paar jaar ook aan een gebrek aan sekslust (waartussen ze overigens geen verband zag), had haar libido teruggekregen door ‘boekjes te lezen’. Bouquetromans.

Mozaïek der Mislukking

Rekto:verso vroeg kunstenaars uit verschillende disciplines naar hun grootste mislukking en wat die heeft betekend.

 

Geachte Jerome David Salinger

Deze brief ga je nooit lezen. Niet alleen omdat je dood bent. Als je in leven was, dan nog had je deze brief nooit gelezen. Dat komt namelijk — en dat zeg ik tegen u, dames en heren, want Salinger weet dit al — dat komt, omdat Salinger zich in de jaren zestig terugtrok uit het publieke leven en uiteindelijk stopte met publiceren. Hij gaf geen interviews meer en leidde een teruggetrokken bestaan op een geheime plaats. (uitgesproken op de presentatie van rekto:verso nr 62 in Passa Porta, 3 juni 2014)