'Geen bloemen, geen decor' stond er in 4.48 psychose, de meest uitgeklede en meest wanhopige voorstelling van het afgelopen podiumfestival, te lezen op de achterwand. Klinkt een beetje als: 'bloemen noch kransen', wat uitstekend paste bij de begrafenisstemming die negen dagen lang heerste in de zalen van het Kaaipodium. In vijf van de acht getoonde voorstellingen vielen er doden te betreuren, in minstens twee ervan stonden de doden zelfs op het podium. Maar wat bedoelt de begrafenisondernemer eigenlijk met zijn versteende uitdrukking? Dat de droefenis zo onmetelijk groot is dat bloemen noch kransen de pijn kunnen verzachten? Of juist dat zelfs de dood nooit zo erg is dat er zonodig altijd bloemen en kransen aan te pas moeten komen? Het was alsof de regisseurs er op het festival anders over dachten dan de kunstenaars.
Zoek
