Interessante provocatie: een artikel over kunsteducatie met de titel ‘schrap educatie, onthoud kunst’. Deze imperatief van Wouter Hillaert vraagt om wat nuancerend tegengewicht. Want als je de helft van kunsteducatie schrapt, hou je enkel de kunsten over. Niets minder, maar ook niets meer. En dat zou jammer zijn. ‘Educatie’ mag dan wel het laatste deel van het samengestelde woord zijn, het staat er niet toevallig. Het duidt op die bijzondere eigenschap van kunst: je kan het leren, je kan er iets mee leren, je kan er iets van leren, je kan er iets over leren. Het kan allemaal, maar dat gebeurt niet vanzelf. Het vraagt een doordachte educatieve aanpak.
Zoek
