Lieven De Cauter

Jan Fabre in Israël: zeven open brieven over culturele boycot

Op 9 juni speelt Jan Fabre zijn 24-uurse performance Mount Olympus in Jeruzalem, op het Israel Festival. ‘Blijf liever thuis!’, zo betoogt cultuurfilosoof en activist Lieven De Cauter. Het werd het begin van een geanimeerde mailcorrespondentie met niet alleen Jan Fabre zelf, maar ook auteur Jeroen Olyslaegers, dramaturg Freddy Decreus en choreograaf Alain Platel. De Griekse klassieken opvoeren in Israël: collaboratie of wake-up call?

 

Kontro:Verso: Kunst en activisme

Kunst en activisme: het heeft onderhand iets van een lang getrouwd koppel, met alle uitgekauwde discussies van dien. Dat wil niet zeggen dat er niet meer gepraat moet worden. Kunnen kunst en activisme elkaar nog bevruchten? In een goeie ouwe kontro:verso heropenen cultuurfilosoof Lieven De Cauter en podiumkunstenaar Jacob Wren de debatten. En ze doen dat met stijl: de ene stellig, de andere weifelend. Hun toon is al de helft van het antwoord.

Pleidooi voor een urbane architectuur

Vraagt een studentenblad mij of ik iets wil schrijven over hedendaagse architectuur in Vlaanderen. En of ik iets wil schrijven! Onlangs liep ik vanaf het Zuid in Gent naar de Vooruit. Ter hoogte van de brug over het water schrok ik me een aap. What the hell?! De fraaie achtergevel van de Vooruit werd fataal ontsierd door een schreeuwerig aanpalend gebouw met dikke, witte, opzichtige zigzag-patronen op zijn grijze gevel. (Unité/dewereldmorgen.be)

Voor Geert Bekaert

 

Opkomst en verval van de grap

Humor in de kunst, ze heeft een lange traditie. Vooral sinds de romantiek zet humor niet alleen maatschappelijke conventies in hun blootje, maar ook de kunst zelf. Een krachtig wapen dus, net omdat het zo licht is. Alleen, wat blijft daar vandaag nog van over? De grap in de kunst lijkt in een doodlopend straatje beland.

 

Van Ground Zero tot Tahrir Square. Aantekeningen van een activist (voor Stephan Galon)

Tien jaar na 9/11 is het tijd voor een terugblik. Ik wil het decennium doorwaden vanuit mijn eigen ervaring, de tijdgeest in grove borstelstreken oproepen, de recente wereldgeschiedenis – van de War on Terror tot de Arab Awakening – schetsen zoals ik haar heb beleefd en geïnterpreteerd. Vast staat dat de gebeurtenissen van 11 september 2001 – met Ground Zero als brandpunt – het begin vormden van een grimmige eeuw, of toch minstens van een donker decennium. Een decennium van angst, pessimisme, fundamentalisme, terreur, militarisering, oorlog en ander staatsgeweld, economisch geweld, paranoia, repressie en vooral van een alles verslindende veiligheidsobsessie.

Selectie Theaterfestival 2010: de spookachtigheid van de oorlog - 'Irakese geesten’ van Mokhallad Rasem

Hoe communiceer je over de ervaring van oorlog? In de voorstelling Irakese geesten probeert Mokhallad Rasem het onwezenlijke geweld van de vervreemding tijdens de recente Irak-oorlog te laten voelen. Samen met twee andere gevluchte Irakese kunstenaars en twee Vlaams-Duitse actrices is hij daar gruwelijk goed in geslaagd. Dat vond ook de jury van het Theaterfestival ‘10, die deze voorstelling selecteerde uit het aanbod van afgelopen seizoen.