Een kunstwerk herleiden tot zijn etnische oorsprong: het is vragen om problemen. Als je het hebt over de migrantenfilm als een zelfstandig genre, is het niet anders. De makers van die films gaan dan op hun achterste poten staan. Ze wijzen op de universele kracht van hun werk, die de eigen gemeenschap overstijgt. Nochtans is de benaming ‘migrantenfilm’ niet noodzakelijk het beledigende resultaat van hokjesdenken. De term kan ook nuttig zijn, voor kijkers en makers. Die Fremde (2010) is een mooi voorbeeld van hoe een filmmaker de persoonlijke etnische achtergrond kan combineren met universele aspiraties, en hoe de migrantenfilm volwassen wordt.
Zoek
