Terwijl sommige doemdenkers het einde van het boek aankondigen, is het in de hedendaagse kunst alomtegenwoordig. Uit een aantal recente publicaties blijkt dat beeldende kunstenaars de talrijke mogelijkheden van het eeuwenoude medium (her)ontdekken. Niet alleen de traditie van het boek, maar ook die van het naoorlogse kunstenaarsboek wordt op een spitsvondige manier gecombineerd met recente inzichten en opvattingen. Luidt deze belangstelling van beeldende kunstenaars voor het boek de zwanenzang ervan in of vormt ze net een garantie voor het voortbestaan?