In mei 1968, zo wil de slogan het, was het verboden om te verbieden. Vandaag leven we in een tijd van controles en verboden, verzuchtte de permanent opgejaagde Roman Polanski onlangs. Het is een boeiende paradox: terwijl de samenleving steeds intoleranter wordt en de overheid privacy verder blijft versnipperen, lijkt transgressie uit de cinema gebannen. Waar zijn de films die seksuele grenzen overschrijden, die verontrusten? Waar zijn de filmmakers die seksuele verboden negeren, die taboes doorbreken? Of zijn dat foute vragen en heeft de transgressieve cinema zijn actieterrein verlegd?