Kunstscholen genoeg in België, en ook het aantal afstuderende kunstenaars is groot. In afwachting van een grote doorbraak in het professionele veld, starten velen hun eigen plekken in de marge, waar experiment toegelaten is. We hebben het dan over off spaces, artist-run spaces of Projekträume. Zit hier de nieuwe underground van de beeldende kunst? In Gent, Brussel en Antwerpen hoor je dezelfde tegenwerpingen: de stedelijke underground van weleer bestaat niet meer.
Zoals elke culturele hoofdstad oogst ook Mons 2015 kritiek uit de eigen achtertuin. Daar hebben de vooruitziende organisatoren vele participatieve projecten met de lokale bevolking tegenin gezaaid. Want inderdaad, een culturele hoofdstad programmeren is een vorm van tuinieren: de bestaande stad omploegen en opfleuren zonder ze agressief te verstikken. Dat maakt van Mons 2015 een heikele oefening tussen overbemesten en samen schoffelen, bijvoorbeeld met vijf rustieke ‘lieux d’atmosphère’.
De democratie zoals we ze vandaag in praktijk zien, berust op een misverstand. Dat is de gedeelde overtuiging van kunstenaars Jonas Staal, Christophe Meierhans en Thomas Bellinck. In een gesprek in de schaduw van Staals New World Summit, dit weekend in KVS, bepleiten ze actievere relaties tussen kunst en politiek. ‘Kan je vanuit de kunst tot een nieuwe en meer inventieve vorm van geweld komen?’