De eerste keer overkwam het mij op Theater aan Zee. Op zich al een redelijk roerig festival met heel veel pril theatergeweld. Maar in dat ene kleine zaaltje, achter een geïmproviseerd gordijn, kwam ik terecht in een wel heel bijzondere voorstelling. Twee meisjes en een accordeon onderzochten er op heerlijk blasfemische wijze het bestaan van God. Het fakirmeisje Rosa, dat zichzelf eindeloos pijnigt maar nooit weent, wordt uitverkoren als 'dienstmaagd des Heren'. Het contact met de Allerhoogste gebeurt echter via mysterieuze wegen. Rosa draagt vanwege haar noodzakelijke onbevlektheid het Goddelijke kind in haar darmen, en wanneer dat niet blijkt te lukken, in de binnenkant van haar been. Endless Medication heette deze afstudeervoorstelling van Marijs Boulogne en Manah Depauw, en de opwinding en vrolijke gekte die deze productie in mijn hoofd veroorzaakte, zou ik niet licht vergeten.
Zoek
