Dominique Willaert

Hoop

In tijden waarin angst, vernedering en terreur de scepter zwaaien, kies ik voor hoop als een levensreddende emotie. Hoop situeert zich niet op retorisch niveau – iets waar het kunstenveld in excelleert – wel in het creëren van (radicaal) andere en meer rechtvaardige verhoudingen. 

 

Durven inzetten op durfkapitaal

Het huidige publiek van NTGent is hoofdzakelijk blank en hoger opgeleid. Het weerspiegelt dus niet de stad, wel de eigen parochiale gemeenschap. Op zich is daar niets verkeerds aan, alleen laten we veel kansen liggen om een nieuw en gedeeld verhaal te creëren. Een stadstheater dat de gelaagde stedelijke realiteit tot onderwerp maakt van artistieke creatie, presentatie en publiekswerking, zal resulteren in zowel nieuw en gedurfd artistiek werk, als in een breder, heterogener publiek. Hoe?

Geen verbinding zonder besmetting

Geen parool weerklinkt vandaag zo luid als ‘verbindingen maken’. Zowel van onder- als van bovenuit wordt continu opgeroepen tot brede samenwerking en nieuwe allianties – het liefste voorbij de eigen vakjes. Maar hoe moet dat dan, in een (subsidie)systeem dat nog altijd zweert bij individuele onderscheiding en artistieke autonomie? Kunstenaar Jeanne van Heeswijk en artistiek leider Dominique Willaert zijn ervaringsdeskundigen. ‘Interactie is een beter woord dan verbinding.’

 

Dertig variaties van verzet

Een vreemde paradox is het: hoe meer maatschappelijk protest er broeit, des te minder wervende kracht lijkt er uit te gaan van klassieke vormen van verzet. Missen we ideeën en creativiteit? Rekto:verso vroeg een brede schare aan artiesten en activisten naar hun meest inspirerende voorbeeld van verzet. Wat kunnen we er anno 2015 van leren?

 

Knossos

In het januarinummer van rekto:verso hield redacteur Wouter Hillaert onder de titel 'Uitroepingstekens verdoeme' een radicaal pleidooi voor expliciete - politieke - stellingname op het podium. Het wordt tijd, zo stelde Hillaert, dat kunstenaars hun politieke of ideologische positie niet langer verhullen, dat er opnieuw politiek op de bühne bedreven wordt. Een maand nadien was het hommeles in cultuurland: de politiek - en dan nog wel het Vlaams Belang - ging zich uitgebreid mengen met de cultuurpolitiek en stelde prompt de subsidiëring van een aantal belangrijke culturele actoren in vraag.