De meeste van mijn vrienden kunnen uit het hoofd niet één Afrikaanse schrijver noemen. En eerlijk gezegd, ik kan het hen niet kwalijk nemen. Had ik geen postkoloniale literatuur gestudeerd aan de universiteit van Luik, ik zou er ook geen kennen. Tijdens mijn hele lagere en middelbare schooltijd in de jaren tachtig en negentig werd me niet één keer gevraagd een Afrikaanse roman te lezen. Als Afrika al ter sprake kwam, ging het meestal over een of ander historisch feit in verband met de kolonisatie van Kongo, al stonden de wreedheden van de Belgen aldaar uiteraard niet op de agenda. Nee, er was hooguit plaats voor een bezoekje van een verhalenverteller om ons bekend te maken met de mondelinge overleveringen van Afrika, maar over de literatuur van het continent werd met geen woord gerept.
Zoek
