Ciska Hoet

Ruim tachtig artistieke organisaties, waaronder de grote instellingen, willen hun publiek veel actiever betrekken bij hun creaties. Typeert die verruimde inzet op ‘participatie’ een nieuwe algemene kijk op kunst, of blijft het vooral window dressing naar buiten toe? Veel hangt af van de motivering achter die plannen, en de ambities waarmee ze worden ingevuld. Rekto:verso verkent deze participatieve turn vanuit een lezing van de ingediende subsidiedossiers. Vooral de grote huizen hebben nog werk, zo blijkt. 

De beoordelingscommissies hadden aan de functie ‘participatie’ een vette kluif. Hoe meet je met een vrij vage definitie (zie deel 1) een wel heel ruime waaier aan invullingen in zowat tachtig subsidiedossiers (zie deel 2)? Beoordeelde organisaties én commissievoorzitters blijken het met elkaar eens: de commissies hadden eigenlijk te weinig onderling overleg én te weinig interne expertise rond participatie. Welk subsidieplaatje levert dat op vanaf 2017? 

Met 350 activiteiten, heel wat nieuwe infrastructuur en een stevige dosis enthousiasme zet Mons zichzelf dit jaar op de kaart als culturele hoofdstad van Europa. In een streek waar werkloosheid de kaap van 20% rondt, tekenen de noden van de kwetsbaarste Montois zich echter scherp af tegen die van de toeristen en investeerders die Mons dit jaar hoopt aan te trekken. Kan de stad van Elio deze kloof overbruggen, of blijft het een onmogelijke spagaat?

Zowel voor als achter de schermen kleurt het podiumveld grotendeels wit. Daarmee vormt het een treurige afspiegeling van de bredere maatschappelijke positie van kansengroepen. Is dat te wijten aan de bange blanke mannen en vrouwen in de sector? Of zijn kansengroepen gewoon te lui? Nee, het povere succes van allerlei inspanningen ligt aan enkele diepgewortelde opvattingen rond diversiteit en kunst.