Vooral in het jeugdtheater duiken er elk seizoen weer een paar op: voorstellingen over 'oudjes' die weer kind lijken geworden. We gaan daar zo makkelijk over. Bomma van HETPALEIS en Hoe oma plots verdween van Larf! en Sermoen Theatermakers pakten het onlangs een stuk subtieler aan, maar dat maakt de vraag alleen boeiender. Hoe gaan kunstenaars in tijden van 'vergrijzing' om met de verbeelding van hoge ouderdom, en met de maatschappelijke clichés erover?
Zoek
