Een sketchshow op televisie: die moet grappig zijn. Maar heten de makers ervan Billal, Adil en Dimitri, dan wordt er kennelijk meer naar hun achtergrond dan naar hun sketches gekeken. De kracht van Bergica, afgelopen najaar uitgezonden op digitale zender Acht, lag nochtans niet in zijn ‘allochtone’, maar in zijn universele humor.
Jonge Turk (2005), de jongste roman van de Joods-Turkse schrijver Moris Farhi, is een van de meest verhelderende boeken die ik in de afgelopen jaren heb gelezen. Verhelderend, omdat het een massa informatie bevat over de recente geschiedenis van Turkije, maar vooral omdat die informatie anders is dan wat ik tot nu toe over het thuisland te horen kreeg. Op haast elke bladzijde lees ik iets nieuws. Zo was mij maar weinig verteld over het ideologische begrip 'de ware Turk', waarmee Farhi uitvoerig de traditie van pluralisme, multiculturalisme, vrijheid en solidariteit aanduidt die het post-Ottomaanse, moderne Turkije van zijn jeugd kenmerkte. Het was een Turkije waarin moslims, christenen, joden, Koerden en Armeniërs samenleefden in een goed geolied maatschappelijk systeem. Evenmin had ik gehoord van de ware Turk die andere culturen en religies omhelsde en diversiteit als een verrijking beschouwde. Integendeel.