Rekto:verso vroeg vijf kunstenaars naar een bijzondere 'schoontip'. Wat vinden zij in hun (toegepaste) kunstdiscipline een eeuwig mooi ontwerp, en waarom? Dit is de tip van scenograaf Michiel Van Cauwelaert.
In 2011 zag ik in de Beursschouwburg The Kindness of Geometry. Van de performance van Dolores Bouckaert en Hans Bryssinck zelf herinner ik me niet veel meer. Van de fascinerende installatie die Aarich Jespers op het podium had gebouwd, des te meer. Het was een soort van ruimtelijke klankinstallatie, met objecten en muziekinstrumenten die in verbinding stonden via touwen en achteraan op scène gemanipuleerd werden door twee bezwerende figuren in kostuums van Christophe Hefti.
Deze scenische vormgeving kwam op mij over als pure schoonheid. Sta mij toe bij het woord ‘schoonheid’ een adjectief te plaatsen, zo kan ik het begrip beter duiden. De pure schoonheid die mij trof, is tegelijkertijd herkenbaar en mysterieus. Ze is gezapig, hangt in de moment en is allesoverheersend. Pure schoonheid is een gevoel dat intrigeert en vasthoudt. Het legt verbanden, maar houdt je ook op een afstand. Deze installatie heeft iets jongachtigs, iets gebricoleerd, iets toevalligs. Tegelijk getuigt ze van een vakmanschap en een grote liefde.
Wat mij fascineert in het werk van Aarich, is zijn eerlijke en oprechte zoektocht binnen zijn universum van objecten en klanken. Het is nooit bedoeld als schoonheid om te behagen, maar door zijn puurheid en authenticiteit weet hij je toch te raken. Ik hou van die momenten die mijn kijk op de dingen scherpstellen.
Michiel Van Cauwelaert, scenograaf
^ Terug naar boven
Post new comment