Weer een moderne stressdag op je brood gehad? 's Morgens op de metro tussen allemaal negers in een maatpak de krant gelezen, over nog maar eens een bende illegalen die uit een cargo zijn gehaald? Op kantoor je voeten moeten opheffen voor die kuisvrouw met haar Azerbeidjaanse brabbeltaaltje? Na het werk even bij de afhaalchinees loempia's gaan halen, om bij het buitenkomen bijna te worden omver gekegeld door jong Marokkaans tuig op skateboards? Zo'n dag gehad? Modern en multicultureel? Dit zoete Beleg is ideaal om te verteren zonder veel morele oprispingen. Ideaal voor bij de koffie, en klaar in een wip.
Categorie: snelle menu's
Prijsklasse: goedkoop
Voedingsgehalte: light
Aantal personen: vier
Ingrediënten
- 4 blikken bijeen geïnterviewde levensverhalen
- een paar teentjes mannelijk machismo
- 100 g exotische referenties, het liefst culinair of politiek
- een six-pack Jupiler
- 2 eetlepels bittere gal (maar zeker niet té bitter)
- 1,5 kg vrolijke naïviteit
- 1 portie onvervuld verlangen, in vieren gedeeld
- 3 liter anekdotesaus
- 10 of 11 verkapte oneliners (kwaliteit van minder belang)
- 1 pot herkenbaarheden in eigen nat
- 3 decigram gesnipperde erotiek
- 1,5 liter magere melk
- exotische kruiden (pittig, maar zeker niet te scherp): Pakistaanse pineut, rauwe Russische kozak en Balkaneel
Benodigdheden
- een groot, exotisch plateau (te koop in de nachtwinkel om de hoek)
- 4 lege kommen
- een klopper
Bereidingswijze
1) Schud de levensverhalen (te koop op café of in het plaatselijke asielcentrum), en verdeel ze gelijkmatig over de lege kommen. Tip: label al de kommen, bijvoorbeeld met een etiket, zodat je ze achteraf nog uit elkaar weet te houden. Hier gebruiken wij voor het gemak de namen Muneer, Svetlana, Mikhail en Marco. Plaats de kommen Muneer en Svetlana centraal op het exotische plateau, de andere twee op de achtergrond. U kunt nu beginnen met de eigenlijke basisbereiding.
2) Strooi de Pakistaanse pineut kwistig over Muneer uit, samen met 1⁄4 portie onvervuld verlangen en 1 kg vrolijke naïviteit. Laat de kruiden goed indikken, zodat je een stugge brij krijgt. Werk daarna aan de oppervlakte losjes af met 30 g politieke en 10 g culinaire referenties naar het thuisland. (Zie ook het recept voor Vader Habib uit De Leeuw van Vlaanderen)
3) Voor Svetlana is het belangrijk veel van hetzelfde te mengen: een half lepeltje gal, een snuifje Balkaneel, nog een half lepeltje gal, 1⁄4 portie onvervuld verlangen, weer wat Balkaneel, 100 g vrolijke naïviteit, een paar dg instant-erotiek (1 B-cupje volstaat), nog 100 g vrolijke naïviteit, een extra snuifje Balkaneel en 1⁄4 portie onvervuld verlangen, op smaak gebracht met nog een half lepeltje bittere gal. Laat dit alles even rijzen op een fiets die rondjes rijdt. Herhaling is de slagroom van elke fletse taart.
4) Mikhail en Marco zijn zo mogelijk nog eenvoudiger te bereiden. Snipper de teentjes machismo gelijkmatig over beide kommen uit en giet er daarna een Jupiler bij. Ideaal in combinatie met Svetlana, omroeren hoeft zelfs niet. Gewoon beide kommen even opwarmen op een geil vuurtje, tot ze net aangebrand genoeg worden om bejaarde tantes te choqueren. Geef Mikhail wel nog wat couleur locale door rauwe Russische kozak toe te voegen. Anders krijg je twee keer hetzelfde, en diversiteit moet er zijn — of toch schijnbaar, en niet te veel. Hou dus vooral de pot met naïviteit uit de buurt van de autochtone smaakmaker Marco, want die flavour past (zoals ook bij Johan Koken-is-politiek Simons) altijd beter bij de niet-westerse gerechten op het plateau. Verrijk Marco daarentegen met dé oneliner van de hele schotel: 'Ik ben niet dakloos, ik ben gewoon nooit thuis.' Altijd goed voor wat extra effect op de mondhoeken.
5) Om nu tot een lekker menu te komen, kwak je de half afgewerkte kommen uit over het plateau en rol je hun inhoud tot vier halve hansworsten. Zie erop toe dat hun vulling luchtig blijft. Poot de worsten mooi naast elkaar, en snijd ze dwars doormidden (doorsnee, dus) in kleine, hapklare stukjes.
6) Spreid de stukjes op goed geluk uit over het plateau, maar wel zo dat elke mogelijke smaakcombinatie eens aan bod komt. Svetlana-Mikhail maakt het bitter, Marco-Svetlana heeft iets pikants, Mikhail-Muneer zorgt voor zuur. Resultaat: voor elk wat wils (pour les marocains: chacun son goût).
7) Laat de stukjes dialogisch binden met de anekdotesaus. Wees daarmee niet te spaarzaam: ze bepaalt volledig je smaak van anti-intellectualisme. Tip: als de saus in combinatie met de meer surrealistische stukjes in autonome ideeën zou schiften, bestrijd dat dan met de resterende oneliners en de pot herkenbaarheden in eigen nat: deegkoekjes, negertetten, winkelrekken vol met sterke drank
8) Klop de diverse stukjes saus op tot iets politiek incorrects, maar zorg wel dat niemand er echt tegen kan zijn. Het moet vooral smakelijk blijven en goed verkopen. (Indien dat niet helemaal duidelijk is: zie het recept Bruine Suiker van Union Suspecte, maar dan zo bijgezoet dat elke wrange nasmaak — of elke nasmaak tout court — eruit trekt.)
9) Voeg als toetje 1,5 liter magere melk toe, om de resulterende multiculti-brij niet te zwaar te maken. Haal de resterende pit eruit en mix alles fijn. Zo krijg je Beleg om uit te smeren. Licht en luchtig, zeker geen gevaar voor de maag.
Servering
Cruciaal voor een goede vertering van dit Beleg is dat je het als Kock opdient in het juiste decor. We stellen een Povere nachtwinkel voor, met een tv-toestel waarop een Pakistaanse musical te zien is. Een meer onverwachte verbeelding kan je gerecht immers niet aan. Zorg wel voor vier trouwe obers, onder wie één extra-stijve James en één die zich al eens durft uit te kleden, maar niet verder dan zijn onderbroek (de bejaarde tantetjes, remember). Laat alle obers wel hier en daar wat exotische tongvallen in de Vlaamse mond nemen, puur voor de pret. Maar counter dat met kleurrijke feestwimpeltjes, het al duizendmaal beproefde middel om net de tristesse van je menu ironisch te benadrukken.
Ook lange, stokstijve pauzes en een paar rituele herhalingen in de servering zijn handige trucs om je snelle schotel de filosofische verdieping te geven die hij tijdens de bereiding niet kreeg. En licht, een heleboel lichtwissels! Want veel kleur op je Beleg is al zijn halve smaak, en hoe lighter hoe liever. Extra tip: begin en eindig met hetzelfde voorgerecht (of nagerecht, veel verschil is er toch niet in één soep). Zo'n cirkelstructuur geeft veiligheid in de chaos, en dus een vlottere vertering. En die probleemloze degustatie blijft uiteindelijk toch hét doel van je Beleg.
Over de chef
De chef die dit gerecht speciaal voor u bedacht, heeft een merkwaardig parcours tot in uw keuken afgelegd. Tom Naegels (1975) runt vandaag een eigen grootkeuken, maar lange tijd roerde hij in de potjes van andere koks, van wie Witse, Aspe en zelfs Gilles de Bilde de bekendste zijn. Bij deze grootmeesters leerde Naegels werken met het typische keukengerei uit de Vlaamse keuken: de zachte spanningsboog, de roestige klifhanger, het bodemloze soepbord
Al deze klassiekers hanteert onze chef met de grootste toewijding.
Dat hij vorig jaar ineens drie Michelin-sterren mocht ontvangen — terwijl voordien geen hond van zijn schotels wilde eten — had hij te danken aan een aantal knapperige columns, waarin hij de smaak van zijn generatie lekker trendy aan de man wist te brengen. Een bijzondere, eigen touch was in die columns niet terug te vinden, maar door een weloverwogen mix van uiterst verteerbare ingrediënten, lustte een groot publiek — dat nooit echt honger heeft gekend — er plots pap van.
Tom Naegels werkt veelal met opgeklopte zure room, magere sojamelk en light-producten. Maag- en hartpatiënten eten dus met een gerust geweten hun buikje vol. Onze patron heeft ook altijd een potje exotische kruiden bij de hand, die zijn gerechten een herkenbare, soms zelfs voorspelbare smaak geven. Dat laatste mag de pret echter niet drukken, want voorspelbaarheid is een absolute zegen voor kookprogramma's als Morgen beter, Ter zake en De zevende dag. De jonge kok komt er dan ook met zichtbaar genoegen telkens weer exact hetzelfde recept klaarstomen.
Dit bijzondere Beleg, het eerste theatermenu van onze chef, typeert zijn werk ten voeten uit: je proeft er alle ingrediënten in, maar het geheel heeft volstrekt geen eigen smaak. Je zou je kunnen afvragen wat Naegels er dan in godsnaam precies mee beoogt, maar hij moet toch ook eten?
Dus laat het jullie smaken, beste snoepers. Alla prossima volta, en maak er maar een lekker potje van!
CREDITS
Beleg
Tekst: Tom Naegels
Regie: Michael De Cock
Decor: Stef Depover
Spel: Ivan Pecnik, Jos Geens, Rob Van Gestel, Hilde Van Haesendonck
Productie: 't Arsenaal, Mechelen
Première: 25 februari 2006
Post new comment